Osoby u których zdiagnozowano zakażenie wirusem SARS-CoV-2, a którzy nie wymagają hospitalizacji mogą zostać skierowania do izolatorium. Domowa izolacja (lub inaczej kwarantanna) z samej definicji jest miejscem odosobnienia osoby zakażonej chorobą zakaźną niewymagającą hospitalizacji lub stałej opieki lekarza zakaźnika.
Do izolacji domowej kierowane są osoby, które nie muszą być hospitalizowane. W czasie, gdy osoba z dodatnim wynikiem izoluje się w warunkach domowych, współmieszkańcy obejmowani są kwarantanną. Od osoby w izolacji domowej pobierane są wymazy do badań w 10-12 dniu od wystąpienia objawów i w przypadku ujemnego badania wykonuje się drugie badanie kontrolne po przynajmniej 24 godzinach. Po uzyskaniu dwukrotnie ujemnego wyniku taka osoba uznawana jest za zdrową i zwalniana z obowiązku izolacji. Nie jest to jednak równoznaczne ze zwolnieniem współmieszkańców z kwarantanny – dla nich kwarantanna trwa 14 dni od momentu pierwszego ujemnego wyniku u osoby poddanej izolacji (dopiero wtedy mamy pewność że osoba izolowana nie jest zakaźna dla otoczenia).
Ten czas kwarantanny dla współmieszkańców wydłuży się jeśli u osoby izolowanej badanie w kierunku wirusa SARS-CoV-2 wyjdzie dodatnie, wówczas należy je powtarzać co 7 dni i okres obowiązkowej kwarantanny współdomowników wydłuża się.
Rozwiązaniem dla osób z utrzymującym się dodatnim wynikiem nie wymagającym hospitalizacji jest izolatorium, jeśli nie chcą narażać swojej rodziny na zakażenie i przedłużać im kwarantanny.
Info: Małgorzata Kapłan, WSSE w Szczecinie
Źródło: https://www.gawex.pl/wiadomosci/wydarzenia/20006/Kto-moze-zostac-skierowany-do-izolatorium
